Language, Geography and Politics: The "Territorial Imperative" Debate in the European Context

RESUMEN Idioma, geografiay politica: el debate sobre la "obligation territorial" en el contexto europeo Laponce (1984a) cuestiona la polftica linguística del gobierno canadiense de negar la necesi-dad de cada minorfa lingufstica de defenderse mediante el establecimiento del control exclusivo sobre un territorio especffico. Laponce mantiene que el control linguistico implica el control territorial y fronterizo. Pattanayak y Bayer (1987) en su artfculo en contra de la posiciôn de Laponce le acusan de "colonialismo" lingufstico, de crear un "apartheid" lingufstico. Consideran esta posiciôn como resultado de la perspectiva occidental desde la cual una nacion equivale a una sola cultura, a una sola religion, y a una sola lengua. Estos puntos de vista tan opuestos sobre la relaciôn entre la lengua, la geografía y la politica ejemplifican la falta de acuerdo que sigue existiendo en este campo. Este artículo examina la tendencia que existe en ignorar la relaciôn entre la lengua y la territorialidad en el debate sobre las lenguas minoritarias en Europa. Aunque existen "modelos" clâsicos, como los de Bélgica o Suiza, se tiende a aceptar estos modelos sin analisis ni critica suficientes. Aquf examinamos dos casos europeos muy distintos (Espana y Suiza) para presentar y criticar los problemas que se ôbservan en las teorfas actuates del multilinguismo aplicadas al contexto europeo. RESUMO Lingvo, geografio kaj politiko: la debatopri la "teritoria devigo" en la eŭropa konteksto Laponce malkonsentas kun la lingvopolitiko sekvata de la kanada registaro, car lau li tiu politiko kontraŭas "la bezonon de minoritata lingvo defendi sin per tio ke ĝi akiras ekskluzivan regon super specifa teritoria niĉo", car "kiu decidas pri lingvo, tiu decidas pri teritoriaj limoj". En fortaj vortumoj Pattanayak kaj Bayer akuzas Laponce "pledi por lingva rasapartigo kaj lingva koloniismo" kaj klasas lian opinion kiel eron de tio, kion Hi nomas okcidenta unuismo, "kie politika unuo estas difinita kiel nacio pro tio ke ĝi havas unu lingvon, unu religion kaj unu kulturon". Tiuj rekte kontrauaj opinioj pri la rilato inter lingvo, geografio kaj politiko remalfermas debaton kiu flusas kaj malflusas jam almenaû de la 18-a jarcento, kaj ill montras ke la problemo estas longe for de decidiĝo. La artikolo temas pri la relativa malatento pri problemoj de lingvo kaj teritorio en la eŭropa konteksto. Unuflanke unu atribuis al la lingvosituacio en landoj kiel Belgio kaj Svislando la statuson de "modeloj", sed aliflanke la karakterizajoj de tiuj modeloj en la fakliteraturo ofte estas simple subkomprenataj, dum oni malmulte atentas la funkciadon de lingva kaj kultura politiko en aliaj cirkonstancoj en Eŭropo. Por iniciati novan diskutadon pri ci tiuj temoj, la aŭtoroj koncize analizas du kontrastajn nuntempajn situaciojn de plurlingveco (Hispanio kaj Svislando). Surbaze de tiuj priskriboj eblas prilumi problemojn pri ekzistantaj aliroj al la studo de multlingveco en la eûropa konteksto.