La Découverte de la Racine Trilitère en Sémitique par L’idéologue Volney
Résumé
La contribution de Constantin François Volney (1757–1820) aux études sémitiques est plus que négliguée. Malgré ses travers, son analyse morphé-matique de la racine arabe et hébraïque est pourtant la plus élaborée qui ait précédée la mise au point de Franz Bopp. Cette rupture avec une longue, et quasi immuable, tradition est redevable à son expérience de la langue orale, mais surtout à sa méthode, fondée sur les principes de l’Idéologie, et soucieuse de pertinence fonctionnelle comme de la dimension sociale du langage.
Références bibliographiques
Adelung, Johann Christoph
Alcala, Pedro de (?)
Bopp, Franz
(1791–1867). 1816 Ueber das Conjugationssystem der Sanskritsprache in Vergleichung mit jenem der griechischen, lateinischen, persischen und germanischen Sprache. Nebst Episoden des Ramajan und Mahabharat in genauen metrischen Uebersetzungen aus dem Originaltexte und einigen Abschnitten aus den Veda’s. Herausgegeben und mit Vorerinnerungen begleitet von K. J. Windischmann. Frankfurt am Main: Andrea.![Google Scholar](https://benjamins.com/logos/google-scholar.svg)
Bossange, Adolphe
Buxtorf, Johann [dit l’ancien]
(1564–1629). 1658 Epitome grammaticae hebraeae. Adjecta succinta de mutatione punctorum vocalium instructio et textuum Psalmorumque aliquot hebraïcorum latina interpretatio. Editio septima, quam recensuit … Johannes Buxtorf filius et consilio universali de studio hebraïco … locupletavit. Basileae: G. Decker.![Google Scholar](https://benjamins.com/logos/google-scholar.svg)
Caussin de Perceval, Armand Pierre
Chevalier, Antoine Rodolphe
(sive Cevallerius 1507–1572). 1567 Rudimen-ta hebraïcae linguae. Eorundem Rudimentorum Praxis, quae vivae locis loco esse possit. Omnia recognita accurata methode et brevitate conscripta et aucta ab ipso authore …De hebraïca Syntaxa canones generales, nunc primum editi. Praefixa est epistola hebraea doctissimi viri Joann. Imma-nuelis Tremelli qua operis totius utilitas copiose demonstratur. Genevae: H. Stephanus.![Google Scholar](https://benjamins.com/logos/google-scholar.svg)
Derenbourg, Hartwig
Dombay, Franz Lorenz von
Erpe, Thomas van
Ewald, Georg Heinrich August
Gaulmier, Jean
Herbin, Antoine François Julien
Institut royal de France
Jellinek, Max Hermann
Jones, Sir William
Ladvocat, Abbé Jean Baptiste
Lagarde, Paul Anton
Langlès, Louis Mathieu
Lanjuinais, Jean Denis Comte
Marcel, Jean Joseph
Michaelis, August Benedict
(1717–1791). 1774 “Extrait de la Description de l’Arabie par M. Carsten Niebuhr, tiré de la Bibliothèque Orientale de M. Michaelis”. Recueil de question proposées à une société de savans qui par ordre de sa Majesté danoise, font le voyage de l’Arabie, [traduit par J. B. Merian], 1–38. Amsterdam & Utrecht: S.J. Baalde.![Google Scholar](https://benjamins.com/logos/google-scholar.svg)
Niebuhr, Carsten
Raue, Christian
(sive Ravius 1613–1677). [1646] Prima tredecim partium Alcorani arabico-latini, ubi textus arabicus absque punctis sumtus, literis latinis exacu expressus, et versio latina parallela ita apposita ut similis sit interlineari Bibliorum Ebraicorum B.A. Montani, ita positis vocibus textus et versione, ut una Masoram Al Quorani Arabici exhibeant. [Sans lieu ni date (Amsterdam).]![Google Scholar](https://benjamins.com/logos/google-scholar.svg)
Remusat, Jean Pierre Abel
Rousseau, Jean
Salmon, Georges
Savary, Claude Etienne
Schnurrer, Christian Friederich von
Schultens, Albert
Silvestre de Sacy, Antoine Isaac
Volney, Constantin François de Chasseboeuf
, comte de (1757–1820). 1820 L’Hébreu simplifié, par la Méthode alfabétique contentant un premier essai de la grammaire et un plan du dictionnaire écrits sans lettres hébraïques et cependant conformes à l’Hébreu; avec des vues nouvelles sur l’enseignement des langues orientales. Paris: Brissot Thivars. [Cité in Bossange 1821 VIII, 333–537]![Google Scholar](https://benjamins.com/logos/google-scholar.svg)
Walton, Brian
, évêque de Chester (1600?-1661). 1657 “Prolegomena”. Bib-lia sacra polyglotta complectantia textus originales, hebraicum cum Pen-tateucho samaritano, chaldaicum, graecum, versionumque antiquarum, samaritanae, graecae LXXII interp., chaldaicae, syriacae, arabicae, aethiopicae, persicae, Vulg. lat. quicquid comparari poterat. Cumt tex-tuum et versionum orientalium translationibus latinis ex vetustissimis mss. undique conquisitis … cum apparatu, appendicibus tabulis variis lec-tionibus, annotationibus, indicibus etc… Opus totum in sex tomos tributum, vol. I, 1–103. Londini.![Google Scholar](https://benjamins.com/logos/google-scholar.svg)