Article published In:
Latin Grammars in Transition, 1200 - 1600
Edited by Anneli Luhtala and Mark E. Amsler
[Historiographia Linguistica 44:2/3] 2017
► pp. 430458
References (71)
References
A. Primary literature
Bullart, Isaac. 1682. Académie des Sciences et des Arts contenant les vies & les éloges historiques des hommes illustres. Bruxelles: François Foppens.Google Scholar
Campensis, Joannes. 1528. Ex variis Libellis Eliae grammaticorum omnium doctissimi huc fere congestum est opera Iohannis Campensis quicquid ad absolutam grammaticen Hebraicam est necessarium […]. [Leuven: Dirk Martens]Google Scholar
Clenardus, Nicolaus. 1529. Luaḥ haddiqdūq. Tabula in grammaticen Hebraeam autore Nicolao Clenardo. [Leuven: Dirk Martens]Google Scholar
. 1530. Institutiones in linguam Graecam. Lovanii: Rutgerus Rescius & Joannes Sturmius.Google Scholar
. 1531. Meditationes Graecanicae in artem grammaticam […]. Lovanii: Rutgerius Rescius & Bartholomaeus Gravius.Google Scholar
. 1538. Institutiones grammaticae Latinae. Bragae: Gulielmus a Traiecto.Google Scholar
. 1546. Institutiones grammaticae Latinae Nicolai Clenardi, Per Ioannem Vàsaeum Brugensem auctae & recognitae. Eiusdem praeceptiones aliquot de ratione docendae atque exercendae linguę Latinae. Conimbricae: Sumptibus Ioannis Philippi bibliopolae Cardinalis Infantis Henrici.Google Scholar
. 1550. Nicolai Clenardi Institutiones grammaticae Latinae. Item De syllabarum & Carminum ratione. Omnia recens nata. Lovanii: Petrus Phalesius.Google Scholar
. 1551. Nicol. Clenardi Institutiones grammaticae Latinae. Item De Syllabarum & Carmina ratione. Omnia recèns nata. Lugduni: Apud Godefridum & Marcellum Beringos, fratres.Google Scholar
. [ca.]1551. Institutiones grammaticae Latinae Nicolai Clenardi, per Ioannem Vasaeum Brugensem auctae & recognitae. Eiusdem praeceptiones aliquot de ratione docendae atque exercendae linguae Latinae. Et Ioannis Vasaei de Orthographia praeceptiunculae. Salmanticae: Ioannes Iunta.Google Scholar
Lithocomus, Joannes. 1537. Erotemata grammatices linguae Latinae, ex optimis quibusque pariter & celeberrimis nostri seculi grammaticis collecta, in usum studiosorum puerorum. Coloniae: Melchior Nouesianus.Google Scholar
Miraeus, Aubertus. 1602. Elogia illustrium Belgii scriptorum […]. Antverpiae: Sumptibus Viduae et heredum J. Belleri.Google Scholar
Nebrija, Antonio de. 1481. Introductiones Latinae. Salamanca. [without mention of printer]Google Scholar
Opmeerus, Petrus. 1611. Opus Chronographicum. Antverpiae: Hieronymus Verdussen.Google Scholar
B. Secondary literature
Augusto Rodrigues, Manuel. 1982. “Nicolau Clenardo hebraista”. Humanitas 33–341. 49–80.Google Scholar
Ax, Wolfram. 2001. “Lorenzo Valla. (1407–1457). Elegantiarum linguae Latinae libri sex (1449)”. Ax, ed. 2001.29–56.Google Scholar
, ed. 2001. Von Eleganz und Barbarei. Lateinische Grammatik und Stilistik in Renaissance und Barock. Wolfenbüttel: Herzog August Bibliothek.Google Scholar
Bakelants, Louis & René Hoven. 1981. Bibliographie des œuvres de Nicolas Clénard 1529–1700. 21 vols. Verviers: Gason.Google Scholar
Braun, Georg & Frans Hogenberg. 1618. Théâtre des principales villes de tout l’univers, V. Cologne: J. Sinniger.Google Scholar
Breda-Simões, Manuel. 1963. “Un ‘pédagogiste’ du XVIe siècle: Nicolas Clénard”. Pédagogues et juristes. Congrès du Centre d’études supérieures de la Renaissance de Tours, 157–172. Paris: Vrin.Google Scholar
Breva-Claramonte, Manuel. 1983. Sanctius’ Theory of Language. Studies in the History of the Language Sciences, 271. Amsterdam & Philadelphia: John Benjamins.Google Scholar
Brockelmann, Carl. 1979. Arabische Grammatik. 20th ed. Leipzig: VEB Verlag Enzyklopädie.Google Scholar
Caravolas, Jean-Antoine. 1994a. La didactique des langues. Précis d’histoire, I: 1450–1700. Montréal: Presses de l’Université de Montréal; Tübingen: Gunter Narr.Google Scholar
1994b. La didactique des langues. Anthologie, I: À l’ombre de Quintilien. Montréal: Presses de l’Université de Montréal; Tübingen: G. Narr.Google Scholar
Chauvin, Victor. 1887. “La grammaire hébraïque de Clénard (Cleynaerts)”. Centralblatt für Bibliothekwesen 41.22–31.Google Scholar
Chauvin, Victor & Alphonse Roersch. 1900. Étude sur la vie et les travaux de Nicolas Clénard. Bruxelles: Académie Royale de Belgique.Google Scholar
Cherubim, Dieter. 2001. “Von den Aufgaben des Grammatikers: Julius Caesar Scaligers De causis linguae Latinae (1540)”. Ax, ed. 2001.125–145.Google Scholar
Colombat, Bernard, ed. 1998. Corpus représentatif des grammaires et des traditions linguistiques, vol. I1. Histoire, Épistémologie, Langage, hors série n° 2. Paris: Presses Universitaires de France.Google Scholar
, 1999. La grammaire latine en France à la Renaissance et à l’Âge classique. Grenoble: Ellug.Google Scholar
Cornil, Suzanne. 1984. “Humanistes belges au Portugal: Clénard et Vasaeus”. L’humanisme portugais et l’Europe. Actes du XXe Colloque international d’études humanistes, 335–344. Paris: Centre culturel portugais.Google Scholar
De Maesschalck, Edward. 1977. Collegestichtingen aan de universiteit te Leuven (1425–1530). [PhD dissertation, KU Leuven, 41 vols],Google Scholar
. 1984. “De strijd om de Leuvense pedagogieën (1426–1569)”. De Brabantse Folklore en Geschiedenis 2431.178–184.Google Scholar
De Vocht, Henri. 1934. Monumenta Humanistica Lovaniensia. Texts and Studies about Louvain Humanists in the First Half of the XVIth century. Leuven: Librairie universitaire.Google Scholar
1942. “Nicolaas Beken Clenardus humanist”. De Vocht & Olbrechts et al. 1942.1–21.Google Scholar
1951–1955. History of the Foundation and the Rise of the Collegium Trilingue Lovaniense 1517–1550. 41 vols. Leuven: Leuven University Press.Google Scholar
De Vocht, Henri & Frans M. Olbrechts et al. 1942. Nicolaus Clenardus. Antwerpen: De Sikkel.Google Scholar
Funke, Otto. 1941. “Die Frühzeit der englischen Grammatik. Die humanistisch-antike Sprachlehre und der national-sprachliche Gedanke im Spiegel der frühneuenglischen Grammatiker von Bullokar (1586) bis Wallis (1653)”. Schriften der literarischen Gesellschaft Bern 41.1–91.Google Scholar
Gonçalves Cerejeira, Manuel. 1926. O Humanismo em Portugal. Clenardo. Coimbra: Coimbra Editora.Google Scholar
. 1949. Clenardo e a sociedade portuguesa do seu tiempo. Com a tradução das suas cartas. 3.a edição actualizada. [Originally PhD dissertation 1917–18]. Coimbra: Coimbra Editora. [Revised edition published 1974–75 as O Renascimento em Portugal. I. Clenardo e a sociedade portuguesa and II. Clenardo, o Humanismo, a Reforma]Google Scholar
Holtz, Louis. 1981. Donat et la tradition de l’enseignement grammatical. Étude sur l’Ars Donati et sa diffusion (IVe–IXe siècle) et édition critique . Paris: CNRS Éditions.Google Scholar
Hoven, René. 1979–80. “Enseignement du grec et livres scolaires dans les anciens Pays-Bas et la Principauté de Liège de 1483 à 1600”. Gutenberg-Jahrbuch 1979. 78–86; 1980.118–126.Google Scholar
Jensen, Kristian. 1988. “The Latin Grammar of Philipp Melanchthon”. Medieval and Renaissance Texts and Studies 531.513–519.Google Scholar
. 1990. Rhetorical Philosophy and Philosophical Grammar. Julius Caesar Scaliger’s Theory of Language. München: Fink.Google Scholar
. 1997. “Die lateinische Grammatik Melanchthons: Hintergrund und Nachleben”. Melanchthon und das Lehrbuch des 16. Jahrhunderts ed. by Jürgen Leonhardt, 59–101. Rostock: Kulturhistorisches Museum.Google Scholar
Kampffmeyer, Georg. 1908. “Nicolaus Clenardus”. Mitteilungen der Gesellschaft für deutsche Erziehungs- und Schulgeschichte 181.1–22.Google Scholar
Kukenheim, Louis. 1951. Contributions à l’histoire de la grammaire grecque, latine et hébraïque à l’époque de la Renaissance. Leiden: Brill.Google Scholar
Lefranc, Abel. 1940. “Nicolas Clénard, humaniste belge et les commencements du Collège de France”. Humanisme et Renaissance 71.253–269.Google Scholar
Olbrechts, Frans M. 1942. “Rond Niklaas Cleynaerts’ reis naar Marokko en zijn verblijf te Fes”. De Vocht & Olbrechts et al. 1942.22–51.Google Scholar
Padley, George A. 1976. Grammatical Theory in Western Europe 1500–1700. The Latin Tradition. Cambridge: Cambridge University Press.Google Scholar
Percival, W. Keith. 1975. “The Renaissance: The Grammatical Tradition and the Rise of the Vernaculars”. Current Trends in Linguistics, vol. 131: Historiography of Linguistics ed. by Thomas A. Sebeok, 231–275. The Hague: Mouton.Google Scholar
. 1976. “Renaissance Grammar: Rebellion or Evolution?”. Interrogativi dell’Umanesimo ed. by Giovannangiola Secchi Tarugi, vol. II1, 73–90. Firenze: Olschki.Google Scholar
Philippen, Lodewijk J. M. 1942a. “De eerste druk van Cleynaerts’ De modo docendi pueros analphabeticos ”. De Vocht & Olbrechts et al. 1942.52–67.Google Scholar
1942b. “De arbitrale uitspraak van het proces Cleynaerts – Bruegel”. De Vocht & Olbrechts et al. 1942.68–77.Google Scholar
1942c. “Cleynaerts’ familiebetrekkingen en het testament zijner moeder”. De Vocht & Olbrechts et al. 1942.78–86.Google Scholar
Pina Martins, José Vitorino (de), ed. 1978. L’humanisme portugais (1500–1580) et l’Europe: Exposition bibliographique à la Bibliothèque Municipale, Tours. Paris: Fondation Calouste Gulbenkian & Centre Culturel portugais.Google Scholar
Ponce de León Romeo, Rogelio. 2015. “Os verbos impessoais na gramaticografia latino-portuguesa (1497–1552)”. Lusophone Sprachwissenschaftsgeschichte II ed. by Rolf Kemmler, Barbara Schäfer-Priess, & Roger Schöntag, 211–232. Tübingen: Calepinus.Google Scholar
Roersch, Alphonse. 1926. “Le vrai nom de Nicolas Clénard”. Mélanges d’histoire offerts à Henri Pirenne, vol. II1, 411–418. Bruxelles: Vromant.Google Scholar
. 1929. “La famille de Nicolas Clénard”. Revue belge de philologie et d’histoire 81.130–134. DOI logoGoogle Scholar
. 1933. L’humanisme belge à l’époque de la Renaissance, vol. II1. Louvain: Librairie universitaire.Google Scholar
. 1940–1941. Correspondance de Nicolas Clénard. 31 vols. Bruxelles: Palais des Académies.Google Scholar
Seiler, Hansjakob. 1983. Possession as an Operational Dimension of Language. Tübingen: Gunter Narr.Google Scholar
Swiggers, Pierre. 1989. “Aspects linguistiques de la correspondance de Nicolas Clénard”. Speculum Historiographiae Linguisticae ed. by Klaus D. Dutz, 395–403. Münster: Nodus.Google Scholar
. 1996. “Clenardus, Nicolas”. Lexicon Grammaticorum ed. by Harro Stammerjohann, 195–196. Tübingen: Max Niemeyer.Google Scholar
. 2000. “Nicolaus Clenardus: Luaḥ haddiqdūq. Tabula in grammaticen Hebraeam; Institutiones in linguam Graecam; Meditationes graecanicae in artem grammaticam ”. De geleerde wereld van Keizer Karel ed. by Tine Padmos & Geert Vanpaemel, 103–108. Leuven: Universitaire Pers.Google Scholar
. 2001. “Les Institutiones grammaticae Latinae de Nicolas Clénard (1538)”. Ax, ed. 2001.147–168.Google Scholar
. 2012. “Tantae molis erat Eborensem linquere nidum’: Clenardus à Évora (1533–1537). Contribution à l’histoire de l’humanisme au Portugal”. Universidade de Évora (1559–2009). 450 anos de modernidade educativa co-ordinated by Sara Marques Pereira & Francisco Lourenço Vaz, 57–70. Évora: Chiado Editora.Google Scholar
Swiggers, Pierre & Toon Van Hal. 2009. “Clenardus, Nicolas”. Lexicon Grammaticorum. A bio-bibliographical companion to the History of Linguistics ed. by Harro Stammerjohann, 2nd enlarged ed., vol. I1, 308–309. Tübingen: Max Niemeyer.Google Scholar
Tournoy, Gilbert, Joris Tulkens, & Maurits Ilegems, eds. 1993. Nicolaes Cleynaerts (1493–1993). Van Diest tot Marokko. Brussel: Brabantse folklore en geschiedenis.Google Scholar
Watson, Foster. 1915. “Clenard as an Educational Pioneer”. The Classical Review 291. 65–68, 97–100, 129–134. DOI logoGoogle Scholar
Worstbrock, Franz Josef. 2001. “Niccolò Perotti’s ‘Rudimenta grammatices’: Über Konzeption und Methode einer humanistischen Grammatik”. Ax, ed. 2001.59–77.Google Scholar
Wouters, Alfons & Pierre Swiggers. 2007. “L’adverbe chez les grammairiens de l’Antiquité tardive”. Beiträge zur Geschichte der Sprachwissenschaft 171.75–118.Google Scholar