Article published In:
Historiographia Linguistica
Vol. 28:1/2 (2001) ► pp.3964
References (44)
Bibliographische referenzen
Arens, Hans. 1974[1969]. Sprachwissenschaft. Der Gang ihrer Entwicklung von der Antike bis zur Gegenwart. Bd.I1. Frankfurt/M.: Athenäum Fischer.Google Scholar
Arnauld, Antoine & Claude Lancelot. 1676[1660]. Grammaire générale et raisonneé. 31. Aufl. Paris: Pierre le Petit. (Nachdruck, mit einer Einleitung von Herbert E. Brekle, Stuttgart-Bad Cannstatt: Frommann-Holzboog, 1966.)Google Scholar
Bibliander, Theodor. 1542. De optimo genere grammaticorum Hebraicorum commentarius. Basel: Curio.Google Scholar
Bossong, Georg. 1992. “Reflections on the History of Universals. The example of the ‘partes orationis’”. Meaning and Grammar: Cross-linguistic perspectives hrsg. von Johan van der Auwera & Michel Kefer, 3–16. Berlin & New York: Mouton de Gruyter. DOI logoGoogle Scholar
Bursill-Hall, Geoffrey L. 1971. Speculative Grammars of the Middle Ages: The doctrine of partes orationis of the modistae. Den Haag: Mouton. DOI logoGoogle Scholar
Buxtorf, Johannes. 1620. Thesuarus grammaticus linguae sanctae hebraeae, duobus libris methodice propositus quorum prior vocum singularum naturam et proprietates, alter vocum conjunctorum rationem et elegantiam universam, accuratissime explicat. Basel: Impensis Ludovici Regis.Google Scholar
Clodius, Johann Christian. 1729. Grammatica turcica, necessariis regulis praecipuas linguae difficultates illustrans, ac aliquot colloquiis et sententiis turcicis aucta. Leipzig: Deer.Google Scholar
Feyerabend, Paul. 1976. Against Method: Outline of an anarchistic theory of knowledge. London: NLB.Google Scholar
Fiellström, Petrus. 1738. Grammatica lapponica exhibens linguae hujus, peculiarem licet, et ab aliis linguis differentem, regulis tamen grammaticalibus adstrictam indolem. Stockholm: Literis Joh. Laurentii Horn.Google Scholar
Ganandrus, Henricus. 1743. Grammatica Lapponica, linguae Europearum prope antiquissimae solidam planamque viam genium Linguae Lapponicae addiscere desiderandi monstrans. Stockholm: Typis Laurent. Salvii.Google Scholar
Gardt, Andreas. 1999. Geschichte der Sprachwissenschaft in Deutschland: Vom Mittelalter bis ins 20. Jahrhundert. Berlin & New York: Walter de Gruyter. DOI logoGoogle Scholar
Gesner, Conrad. 1669. Allgemeines Thier=Buch. Hgg. von Georg Horst. Frankfurt/-M.: Wilhelm Serlin. (Nachdruck, Hannover: Schlütersche Verlagsanstalt, 1980.)Google Scholar
Göseken, Heinrich. 1660. Manuductio ad Linguam Oesthonicam. Anführung zur Öhstnischen Sprache. Reval: Simon. (Nachdruck, Hamburg: Helmut Buske, 1977.)Google Scholar
Gutslaff, Johann. 1648. Observationes grammaticae circa linguam Esthonicam. Dorpat: [ohne Verlag]. (Nachdruck, Hamburg: Helmut Buske 1976.)Google Scholar
Gualtperius, Otho. 1590. Grammatica linguae sanctae per quaestiones et responsiones duobus libris comprehensa. Wittenberg: Johann Krafft d.J. fürSamuel Selfisch.Google Scholar
Holtz, Louis. 1981. Donat et la tradition de l’enseignement grammatical: Étude sur l’Ars Donati et sa diffusion (IVe–IXe siècle) et édition critique. Paris: Centre National de la Recherche Scientifique.Google Scholar
Hornung, Johann. 1693. Grammatica Esthonica, brevi, perspicua tamen methodo ad dialectum Revaliensiem. Riga: [ohne Verlag]. (Nachdruck, Hamburg: Helmut Buske 1977.)Google Scholar
Jellinek, Max Hermann. 1913–1914. Geschichte der neuhochdeutschen Grammatik von den Anfängen bis auf Adelung. 21 Halbbände. Heidelberg: Carl Winter.Google Scholar
Jones, G. Lloyd 1983. The Discovery of Hebrew in Tudor England: A third language. Manchester: Manchester University Press.Google Scholar
Klein, Wolf Peter. 1992. Am Anfang war das Wort: Theorieund wissenschaftsgeschichtliche Elemente frühneuzeitlichen Sprachbewußtseins. Berlin: Akademie-Verlag.Google Scholar
. 1999a. Die Geschichte der meteorologischen Kommunikation in Deutschland: Eine historische Fallstudie zur Entwicklung von Wissenschaftssprachen. Hildesheim & Zürich: Georg Olms.Google Scholar
. 1999b. “Die ursprüngliche Einheit der Sprachen in der philologisch-grammatischen Sicht der frühen Neuzeit”. The Language of Adam / Die Sprache Adams. hrg. von Allison Coudert, 25–56. Wiesbaden: Otto Harrassowitz.Google Scholar
Kluge, Otto. 1931–1932. “Die hebräische Sprachwissenschaft in Deutschland im Zeitalterdes Humanismus”. Zeitschrift für die Geschichte der Juden in Deutschland 31. 81–97, 180–193 [= Teil 1], 41.100–129 [= Teil 2].Google Scholar
Koerner, E. F. K. 1999. “The Concept of ‘Revolution’ in Linguistics: Historical, methodological, and philosophical considerations”. History of Linguistics 1996, Vol. I1: Traditions in Linguistics Worldwide hrsg. von David Cram, Andrew Linn & Elke Nowak, 3–14. Amsterdam & Philadelphia: John Benjamins. DOI logoGoogle Scholar
Korhonen, Mikko. 1986. Finno-Ugrian Studies in Finland 1828–1918. Helsinki: Societas Scientiarum Fennica.Google Scholar
Kuhn, Thomas S. 1970[1962]. The Structure of Scientific Revolutions. 2nd ed. Chicago: University of Chicago Press.Google Scholar
Martinius, Petrus. 1590. Grammaticae hebraeae technologia. Ruppella: Raphelengius.Google Scholar
Mentzel, Christian. 1685. Sylloge minutiarum lexici latino-sinico-characteristici, observatione sedula ex auctoribus et lexicis Chinensium characteristicis eruta. Nürnberg: [ohne Verlag].Google Scholar
Müller, Andreas. 1672. Monumenti sinici, quod anno Domini MDCXXV terris in ipsa China erutum: in saxo perscriptum esse, adeque dogmatum et rituum Romanae Ecclesiae […] antiquitatem magnopere confirmare perhibetur, lectio seu phrasis, versio seu metaphrasis, translatio seu paraphrasis. Berlin: Runge.Google Scholar
. [1703]. Alphabeta ac notae diversarum linguarum pene septuaginta tum et versiones orationis Dominicae prope centum collecta. Berlin: Liebermann. [Vorwort datiert 1703.]Google Scholar
Münster, Sebastian. 1524. Institutiones grammaticae in Hebraeam linguam. Basel: Froben.Google Scholar
Nowak, Elke. 1994. “From the Unity of Grammar to the Diversity of Languages. Language typology around 1800”. Beiträge zur Geschichte der Sprachwissenschaft 41.1–18.Google Scholar
. 1999. “‘tempora sunt tria …’: Über die Begegnung mit fremden Menschen und fremden Sprachen”. Sprachdiskussion und Beschreibung von Sprachen im 17. und 18. Jahrhundert hrg. von Gerda Haßler & Peter Schmitter, 41–52. Münster: Nodus.Google Scholar
Padley, G. A[rthur]. 1976. Grammatical theory in Western Europe 1500–1700: The Latin tradition. Cambridge: Cambridge University Press.Google Scholar
Postel, Guillaume. 1538. Linguarum duodecim characteribus differentium alphabetum, introductio, ac legendi modus longe facillimus. Paris: Lescuier.Google Scholar
Robins, R[obert] H. 1967. A Short History of Linguistics. London: Longmans.Google Scholar
Sanctius, Franciscus (Brocensis). 1587. Minerva seu de causis linguae Latinae. Salamanca: Renaut. (Nachdruck, mit einer Einleitung von Manuel Breva-Claramonte, Stuttgart-Bad Cannstatt: Frommann-Holzboog, 1986.)Google Scholar
Schottelius, Justus Georg. 1663. Ausführliche Arbeit von der teutschen Haubtsprache. Braunschweig: Zilliger.Google Scholar
Stahl, Heinrich. 1637. Anführung zu der Esthnischen Sprache. Reval: Reubner. (Nachdruck, Hamburg: Helmut Buske, 1976.)Google Scholar
Vhael, Bartholdus G. 1733. Grammatica fennica, accuratione methodo, penitiore cura, observatione, et labore, reserans antiquissimae hujus, ac natura sua praestantissimae linguae adyta, ejus peculiarem, ab aliis Europaeis linguis differentem genium, flexiones et coniugationes, orientalibus, primaevae inprimis, adfines, illustrans. Åbo: Kiämpe.Google Scholar
Walde, Bernhard. 1916. Christliche Hebraisten Deutschlands am Ausgang des Mittelalters. Münster: Aschendorff.Google Scholar
Walravens, Hartmut. 1987. China illustrata: Das europäische Chinaverständnis im Spiegel des 16. bis 18. Jahrhunderts. Weinheim: Acta humaniora, VCH.Google Scholar
Wolder, David. 1591. Donatus hebraicus, continens rudimenta hebraeae linguae. Hamburg: Wolff.Google Scholar
Ziegenbalg, Bartholomeus. 1716. Grammatica damulica, quae per varia paradigmata, regulas et necessarium vocabulorum apparatum, viam brevissimam monstrat, qua lingua damulica seu malabrica, quae inter Indos Orientales in usu est, et hucusque in Europa incognita fuit, facile disci possit. Halle: Litteris & impensis Orphanotrophei. (Nachdruck besorgt von B. Brentjes & K. Gallus. Halle: Abt. Wissenschaftspublizistik der Martin-Luther-Universität Halle-Wittenberg, 1985.)Google Scholar
Cited by (1)

Cited by one other publication

Van Rooy, Raf
2021. How Greek is the Graeco-Latin model?. In Missionary Linguistics VI [Studies in the History of the Language Sciences, 130],  pp. 217 ff. DOI logo

This list is based on CrossRef data as of 3 august 2024. Please note that it may not be complete. Sources presented here have been supplied by the respective publishers. Any errors therein should be reported to them.