Language-Spread Policy

ZUSAMMENFASSUNG Sprachverbreitungspolitik Sprachverbreitungspolitik (SVP) wird von zahlreichen Ländern praktiziert. Sie zielt ab auf die Verbreitung der eigenen Sprache auf Sprecher oder Domänen. Sie kann intern oder extern, als solche erklärt oder nicht erklärt, offen oder verdeckt und in unterschiedlicher Weise auf nationale Sprachenpolitik bezogen sein. Die Interessen der Empfanger divergieren meist von denen der Betreiber. Diese mochten ihren Muttersprachvorteil in der internationalen Kommunikation vergrößern, ihre Ideologie verbreiten, ökonomische Bande festigen oder vom Sprachunterricht wirtschaftlich profitieren. SVP basiert auf einer Macht- oder Marktauffassung von den Sprachen, wenn auch in aller Regel andere Motive bekundet werden. RESUMO Lingvodisvastiga politiko Lingvodisvastigan politikon (LDP) uzas multaj landoj. Ĝia celo estas disvastigi la propran lingvon al aliaj homoj aŭ komunikaj terenoj. Gi povas esti interna au ekstera, nomata tiel aŭ ne tiel, malkasa au kasa kaj rilatigita al la nacia lingvopolitiko en diversaj manieroj. La interesoj de la alcelatoj kutime malkoincidas kun tiuj de la agantoj. Ĉi-lastaj strebas plifortigi sian ge-patralingvan avantagon en internacia komunikado, disvastigi ideologion, firmigi ekonomiajn ligojn, aŭ ekonomie profiti el lingvoinstruado. LDP baziĝas sur potenca kaj merkata koncepto pri lingvoj, ec se oni plej kutime deklaras aliajn motivojn.