References (39)
References
Bammesberger, A. 1987. Das Paradigma der ē-Verben im Urgermanischen. Beiträge zur Geschichte der deutschen Sprache und Literatur 109. 341–349. DOI logoGoogle Scholar
Biesheuvel, Ingrid (ed.). 1998. Jacob van Maerlant, Maerlants werk. Juweeltjes van zijn hand. Baarn: Ambo / Amsterdam: Amsterdam University Press.Google Scholar
(ed.). [no date]. Pelgrimage vander menscheliker creaturen. Diplomatic edition of ms. 76 E 6 of the Koninklijke Bibliotheek, Den Haag. Online publication ([URL]) (Accessed 12 August 2023)
Boutkan, Dirk. 1995. The Germanic ‘Auslautgesetze’. Amsterdam/Atlanta: Rodopi.Google Scholar
Derksen, Rick. 2015. Etymological dictionary of the Baltic inherited lexicon. Leiden/Boston: Brill.Google Scholar
de Vries, Jan. 1997. Nederlands Etymologisch Woordenboek. Met aanvullingen, verbeteringen en woordregisters door F. de Tollenaere. 4th edn. Leiden / New York / Köln: Brill.Google Scholar
de Vries, Jan & Félicien de Tollenaere. 2010. Etymologisch woordenboek. 29th edn. Houten/Antwerp: Unieboek / Het Spectrum.Google Scholar
de Vries, Matthias & Lammert A. te Winkel (eds.). 1882–2001. Woordenboek der Nederlandsche Taal. The Hagues: Nijhoff.Google Scholar
Dishington, James. 1978. Arguments for an ai/ja-paradigm in the 3rd weak class of Proto-Germanic. Indogermanische Forschungen 83. 301–323.Google Scholar
Doyle, Clio. 2017. Cymbeline: A Shakespeare Translation. LitCharts. LitCharts LLC, 19 May 2017 ([URL]) (Accessed 11 Aug 2023).Google Scholar
EWAhd = Etymologisches Wörterbuch des Althochdeutschen. See Lloyd et al. 1988–present.
EWN = Etymologisch Woordenboek van het Nederlands. See Philippa et al. 2003–2009.
FEW = Französisches Etymologisches Wörterbuch. See von Wartburg 1922–2002.
Franck, Johannes & Pieter J. Cosijn. 1892. Etymologisch Woordenboek der Nederlandsche Taal. The Hague: Nijhoff.Google Scholar
Franck, Johannes & Nicolaas van Wijk. 1912. Franck’s Etymologisch Woordenboek der Nederlandsche Taal. Second edition. The Hague: Nijhoff.Google Scholar
Gysseling, Maurits & Frans Debrabandere. 1999. Vroegmiddeleeuwse persoonsnamen. Naamkunde 31. 87–134. DOI logoGoogle Scholar
Heidermanns, Frank. 1993. Etymologisches Wörterbuch der germanischen Primäradjektive. Berlin: de Gruyter. DOI logoGoogle Scholar
Kortlandt, Frederik. 1990. The Germanic third class of weak verbs. North-Western European Language Evolution 15. 3–10 (reprinted in: Studies in Germanic, Indo-European and Indo-Uralic. Amsterdam: Rodopi, 2010, p. 205–208).Google Scholar
Kroonen, Guus. 2013. Etymological Dictionary of Proto-Germanic. Leiden/Boston: Brill.Google Scholar
LIV2 = Lexikon der indogermanischen Verben. See Rix et al. 2001.
Lloyd, Albert L., Rosemarie Lühr & Otto Springer (eds.). 1988–present. Etymologisches Wörterbuch des Althochdeutschen. Seven volumes have appeared as of 2021 (a–skazzôn). Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht.Google Scholar
Mitzka, Walter. 1977. Sprachgeographischer Ausgleich im Deutschen. In: Kolb, H. & H. Lauffer (eds.), Sprachliche Interferenz. Festschrift für Werner Betz. Tübingen, 184–195.Google Scholar
MNW = Middelnederlandsch Woordenboek. See Verwijs & Verdam 1885–1952.
NEW = Nederlands Etymologisch Woordenboek. See de Vries 1997.
OED = Oxford English Dictionary. 3rd edn., March 2003. ([URL]) (Last accessed 12 August 2023)
Philippa, Marlies, Frans Debrabandere, Arend Quak, Tanneke Schoonheim & Nicoline van der Sijs (eds.). 2003–2009. Etymologisch Woordenboek van het Nederlands. 4 vols. Amsterdam: Amsterdam University Press.
Pijnenburg, Willy & Maurits Gysseling (eds.). 2001. Vroegmiddelnederlands Woordenboek. Woordenboek van het Nederlands van de dertiende eeuw in hoofdzaak op basis van het Corpus-Gysseling. 2001. Leiden: Instituut voor Nederlandse Lexicologie / Groningen: Gopher. ([URL]) (Last accessed 12 August 2023)Google Scholar
Rix, Helmut, Martin Kümmel, Thomas Zehnder, Reiner Lipp & Brigitte Schirmer (eds.). 2001. Lexikon der indogermanischen Verben. Die Wurzeln und ihre Primärstammbildungen. 2., erweiterte und verbesserte Auflage bearbeitet von Martin Kümmel und Helmut Rix. Wiesbaden: Reichert.Google Scholar
Teuchert, Hermann. 1972. Die Sprachreste der niederländischen Siedlungen des 12. Jahrhunderts. 2nd edn. Cologne/Vienna: Böhlau.Google Scholar
TLFi = Trésor de la Langue Française informatisé. [URL], ATILF – CNRS & Université de Lorraine.
van der Meer, Marten Jan. 1927. Historische Grammatik der niederländischen Sprache. I. Band: Einleitung und Lautlehre. Heidelberg: Winter.Google Scholar
van Haeringen, Coenraad. 1936. Franck-van Wijk, Etymologisch Woordenboek der Nederlandsche Taal. Supplement. The Hague: Nijhoff.Google Scholar
van Loon, Jozef. 2014. Historische fonologie van het Nederlands. 2nd edn. Antwerp: Universitas.Google Scholar
van Wijk, Nicolaas. 1917. Ndl. mooi, ndd. moi(e). Zeitschrift für vergleichende Sprachforschung auf dem Gebiete der Indogermanischen Sprachen 48. 156–157.Google Scholar
Verdeyen, René (ed.). 1945. Joos Lambrecht. Het naembouck van 1562. Tweede druk van het Nederlands-Frans woordenboek. Liège: Faculté de Philosophie et Lettres / Paris: Droz.Google Scholar
Verwijs, Eelco & Jacob Verdam. (eds.). 1885–1952. Middelnederlandsch Woordenboek. The Hague: Nijhoff. ([URL]) (Last accesed 12 August 2023)Google Scholar
VMNW = Vroegmiddelnederlands Woordenboek. See Pijnenburg & Gysseling 2001.
von Wartburg, Walther. 1922–2002. Französisches Etymologisches Wörterbuch. 25 vols. Bonn: Klopp.
WNT = Woordenboek der Nederlandsche Taal. See de Vries & te Winkel 1882–2001.