The Speech of Disadvantaged Dublin Children

La Parolkapablo de Malavantagigitaj Dublinaj Infanoj La komunajo al la studoj pri malavantagigitaj infanoj estas la lingvo. Depost Labov (1969) oni akceptas, ke la parolo de tiaj infanoj diferencigas disde tiu de la mezklasaj infanoj. La lingvo mem ne estas mankhava, tamen socia malavantago ligigas al kelkaj formoj de parolo. Programoj de kompensa (egaliga) edukado ofte provis sangi la lingvon al formo socie pli akceptebla. Antau ol entrepreni tion, oni havu informon pri la veraj trajtoj de la parolkapablo de la infanoj; tamen, tia informo nesufice disponigas. Ankaŭ en la irlanda cefurbo Dublin (irlande: Baile Atha Cliath) gravas la lingva faktoro. La nuna studo provas kompari la parolon de dublinaj malavantagigitaj infanoj kun tiu de infanoj sen tia malavantago. Ni studas ne la rolon de tiu parolo en la propra grupo, sed la kaûzojn de malfacilo en la lernejo, en la vasta socio, kiun reprezentas la lernejo. Oni komparis po dek knabojn de la kvina kaj de la dua lerneja jaroj el du apartaj lernejoj: unu trovigas en urbocentra zono kun malbona logigo, kun senlaboreco kaj malaltaj salajroj. Tie funkcias programo de porinfana kompensa edukado. La alia lernejo, en la norda Dublino, akceptas infanojn eljnezklasaj familioj kaj el familioj de fikse logantaj, fikse laborantaj laborist-klasanoj. Ciuj estis lernantoj de meza atingo. Oni klasigis la sociekonomian nivelon kaj grandecon de la familioj. Oni kolektis specimenon de la parolo de ciu infano per la metodo de ripetado de rakonto. La esploristo rakontis rakonteton de 560 vortoj, pri kaptado de fisisto, kaj petis la infanon ripeti gin al li, kvazau en ludo. Oni emfazis la komunikadon, la intereson pri la enhavo (ne la formo) al la esploristo. Oni surbendigis la rerakonton kaj analizis gin rilate al vortostoko, longeco, rapideco, ktp. Fine, kvin plenkreskuloj prijugis la specimenojn, pritaksante ilin lau inteligento, flueco, vortoprovizo, vockvalito kaj komunikpovo de la koncerna parolanto. La rezultoj montris klaran preferon, flanke de la jugistoj, de la parolstilo de la infanoj sen malavantago, en ciuj rilatoj. Ankau la rapideco kaj sintaksa komplekseco de la parolstilo de la malavantagigitaj infanoj montris mankon kompare al la senmalavantagaj. Oni rimarku, tamen, ke temas pri eksperimento farita en la etoso de lernejo, kaj ke la rezultoj tie eble ne similas al tiuj atingotaj aliloke. Tamen, ni ja parolas ci tie pri la atingoj en la lernejo. Versajnas, ke perceptoj pri la vockvalito, kiu inkluzivas la prononcon, la intonacion kaj la akcenton, influas al aliaj prijugoj. Jam ekzistas multaj studoj pri tio. Se oni komencas prijugi jam junajn infanojn tiumaniere, la profetado rapide realigas. Finfine, do, jen sociaj prijugoj kiuj respegulas la socian prijugon pri tiaj infanoj. Kaj rilate al tiuj tendencoj, programo de kompensa edukado volas helpi al ili. Sed, aliflanke, ni ekvidas, ke tia infano trovigas en malfacilo jam en la unua momenta, kiam li ekparolas en la lernejo, pro tuja prijugo, eble erara, pri sia generala inteligento au vortprovizo.