An Economic Analysis of Canadian Language Policies

SOMMAIRE Une analyse économique des politiques linguistiques Canadiens La motivation pour l'apprentissage d'une langue seconde varie selon les individus; à certains elle donne une satisfaction immédiate, alors que d'autres doivent attendre leur récompense. Si la satisfaction est immédiate, la langue seconde est comparable à un bien de consommation; si elle est reportée, il s'agit alors d'un investissement. Cette analyse économique est utilisée pour analyser la planification du français en tant que langage internationale ou comme langue officielle du Canada. Il semble que l'économie puisse contribuer à une théorie de la planification. Les politiques pour défacer l'offre et la demande des languages sont comparées pour leur impact potentiel. Cet article prétend que la demande apparaît comme une variable de politique plus efficace que l'offre, mais qu'elle est difficile à modifier en dehors des juridictions politiques. Le déclin du français comme langue internationale suggère que l'offre seule n'est pas efficace. Influencer à la fois l'offre et la demande et fournir des fonds publics en grand quantité ne suffisent peut être pas à contrer les forces du marché. Une première conclusion tirée de l'expérience canadienne montre que les politiques linguistiques et les fonds public peuvent modifier les courbes, mais à un coût très élevé. De plus les forces du marché qui poussent à la concentration linguistique apparaissent irréversibles. RESUMO Ekonomia analizo de kanadaj lingvaj politikoj Motivigo al lernado de dua lingvo varias laû la individuoj; kelkaj trovas lernadon de dua lingvo tuj kontentiga, dum aliaj atendas, ke la rekompenco venos en la estonteco. Se venas tuj a kontentigo, la dua lingvo similas konsuman varon; se la tempohorizonto plilongas, temas pri investo. Tian ekonomian analizon oni uzas por analizi t.n. status-planadon de la franca lingvo, ĉu kiel internacia lingvo ĉu kiel oficiala lingvo de Kanado. Oni espEras, ke ekonomiko povas kontribui al teorio de statusplanado. Oni komparas politikojn, kiuj celas sangi la postulon kaj liveron de lingvoj, laŭ ilia eventuala efiko. La artikolo argumentas, ke postulo sajnas esti pli efikoplena politika varianto ol livero, sed ke oni malfacile influas ĝin ekster politikaj jurisdikcioj. La malfortigo de la franca lingvo kiel internacia lingvo implicas, ke livero sola ne estas efika. Ec se oni influas kaj postulon kaj liveron, kaj disponigas senliman publikan financan subtenon, tio eventuale nesufĉas por kontraŭi merkatajn fortojn. Provizore oni povas konkludi el la kanada sperto, ke lingvaj politikoj kaj publika financado povas kaŭzi lingvajn moviĝojn, sed nur je alta kosto. Krome, merkataj fortoj, kiuj direktiĝas al lingva kon-centrado, sajnas nehaltigeblaj.